Zolang de biologie een serieuze wetenschap is wordt er nagedacht hoe al die soorten in rijken kunnen worden verdeeld. En naarmate de biologie meer ‘Life Science’ wordt en ook chemischer, wordt dat steeds ingewikkelder. Voor de buitenstaander die niet beschikt over een microscoop en DNA-onderzoeksmethodes is er geen touw meer aan vast te knopen. Dat is trouwens het probleem van de wetenschap als geheel – ze versnippert en rafelt uiteen in eindeloos veel deelgebieden die elkaar bijna niet meer verstaan. Ze dreigt het overzicht te verliezen en uit elkaar te vallen. Terwijl binnen de academische muren wordt gevierd dat er weer een nieuw subdomein van onderzoek wordt opgetuigd (en een nieuwe hoogleraar kan worden benoemd), komt de geïnteresseerde leek er zelfs op Wikipedia vaak niet meer uit. Is het dan vreemd dat mensen zich afkeren van de wetenschap en deze beschouwt als elitair en onbegrijpelijk?

Laten we eens teruggaan naar de oude, klassieke indeling in natuurrijken. Dat waren er vier: mineralen, planten, dieren en mensen. Kan het duidelijker? Maar nee, de wetenschap heeft de mens zijn ziel afgenomen en ziedaar, nu zijn mensen opeens dieren geworden! Ja, als je de vleugels bij een vliegtuig wegdenkt zijn het gewoon auto’s. Maar dat klopt natuurlijk niet, want je ziet ze toch echt in de lucht opstijgen.

Mensen stijgen ook in de lucht op, bijna in letterlijke zin, nou ja, in elk geval in psychische zin. Maak van de biologie een psychische wetenschap en de conclusies zijn meteen duidelijk. Want wat doet de psyche - het geestelijke deel van het organisme waar ook de ziel deel van uitmaakt? Die psyche is doelgericht. Wat is dat doel? Allereerst het scheppen van een levensvorm, een levende vorm die zomaar verrijst uit de levenloze stof. Leven betekent groei, voortplanting en stofwisseling. Dat doen planten en om dat in het lichaam te kunnen regelen hebben ze hormonen. Planten hebben een stofwisseling, groeien en hebben hormonen. Dat is het onderscheid tussen mineralen en planten.

Dieren kunnen meer. Ze kunnen reageren op hun omgeving, dankzij hun zintuigen, zenuwstelsel en spieren. Daarnaast hebben ze natuurlijk ook nog hun hormonen.

Dus om hun lichaam te kunnen regelen en aansturen gebruiken planten hormonen, maar hebben dieren daarnaast ook nog hun zenuwstelsel. Het zijn middelen voor de ziel om zich te kunnen manifesteren in de levende natuur. Mensen hebben echter de beschikking over een nog veel hoger product van de geest, het zelfbewustzijn. Dat doet hen als het ware opstijgen uit de stof. Je kunt dat zelfbewustzijn niet zien en meten, en dus zijn wij mensen voor biologen gewoon dieren, ‘naakte’ apen. Maar wij zien onszelf werken in onze omgeving en voelen de verantwoordelijkheid om er iets van te maken voor elkaar. Dat doen we tijdens onze evolutie steeds beter en zodoende groeit onze moraal. Als we ten slotte volledige controle hebben over ons morele gedrag bereiken we een hoge staat van onthechting. Dit is echter pas mogelijk als we ons bewust zijn van ons Zelf, onze ziel. Dan is er een godsbewustzijn ontstaan en zijn we heilig, hoewel we in onze uiterlijke gedaante nog steeds mens zijn.

Dit zijn de vijf rijken:

1. Mineralen die nog niet individueel bezield zijn
2. Planten die dat wel zijn en hun leven regelen via hormonen
3. Dieren die dat alles ook hebben en hun leven nog verder regelen via hun zenuwstelsel
4. Mensen die daarnaast zelfbewustzijn hebben en zich verantwoordelijk gaan opstellen als beheerder van onze planeet
5. Heiligen die godsbewustzijn hebben en volstrekt onbevooroordeeld en onthecht de hele mensheid en natuur ten dienste zijn

Dat zijn de vijf natuurrijken, spiritueel gezien. Eenvoudig en overzichtelijk. Biologie zonder erkenning van de ziel verliest het overzicht en zo ontstaan er allerlei theorieën en schema’s die elkaar meer dan eens tegenspreken. Bezieling kan deze versplintering enigszins tegengaan, omdat ze verbindend werkt en in de richting denken van één einddoel, een soort ‘goddelijke’ voleinding. Want het doel van onze eindeloze reeks incarnaties is het ontwikkelen van een hoog zelfbewustzijn, dat een zuivere moraal tot gevolg heeft. Humanist of christen, atheïst of boeddhist: wie wenst niet een dergelijk ideaal?